 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Рвецца гук. Нібыта прастрэлены
На самай высокай ноце...
Не. Ня я. На парозе ля вечнасьці
Запыніўся, раздумаўшы, хтосьці.
Яшчэ крок. Хоць адзін толькі рух
Вунь туды, дзе нечыя постаць...
І ідуць, нібы кулі скрозь цела – плюх, плюх...
Ды стаіць, бы раздумаўшы, хтосьці.
Не. Ня там. Яго цягне наверх.
Яго глушыць, бы хваляю выбуху
Гук, што зьнік у парватай струне,
У грудзях, якія шчэ дыхалі.
Ні пра што. Ды й ніхто не казаў,
Што ня ён, а хтось іншы здохне.
Грае вецер за сьпінаю вальс.
Не ня сьлёзы. Дажджовыя кроплі.
Рвецца гук. Нібыта падстрэлены.
Не. Ня так. Цішынёю з гадзіньнікам
Ён вярнуўся з парога ля вечнасьці.
Ён прачнуўся ў абдымках з Радзімаю.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
